عده‌ای معتقدند كه مخترع اين ساز فارابی است و برخی ديگر می گويند منشاء آن خراسان بوده و در قرن سيزدهم (ميلادی) در موصل پيدا شده، هر چند هيچيک از اين نظردهندگان دليل بر ادعای خود ندارند. واقعيت اين است كه در فرهنگ كلاسيک شرق، ردی از سازهای خانواده سيتار پيدا نشده و سرمنشاء قانون نيز، مانند سرچشمه بسياری از سازهای ديگر، تاريک مانده است. آنچه بيشتر محتمل می‌رسد اينكه قانون از سرزمينهای شرق نزديک , به اروپا رسيده و در كشورهای اروپايی با مكانيزه كردن آن، بزرگترين ساز كلاويه‌دار سيمی را ساخته و پرداخته‌اند...
قانون یک ساز است متعلق به خانوادهٔ قدیمی سیتار (Cythare)، که در سده‌های میانه تحت عنوان Canon یا miocanon به اروپا برده شد. این ساز دارای یک جعبهٔ چوبی به شکل ذوزنقه‌است که به وسیلهٔ دو انگشت سبابه و دو مضراب (که میان حلقه‌ای که به انگشت کرده‌اند و خود انگشت قرار می‌گیرند) نواخته می‌شود.
در بخش‌های سازشناسی متون کهن موسیقی به‌سازی سه گوش، بیرون ساعد، با سطحی مجرد تنها، دارای هفتاد و دو وتر آن یک کوک می‌گرفته با تاری از ابریشم و گاه از روده و گاه از مفتول سیم اشارت رفته‌است که همانند چنگ نواخته می‌شده‌است. قانون از سازهایی است که از کهن در موسیقی ایرانی به کار می‌رفته و توانایی بیان گوشه‌های موسیقی ایرانی را دارد؛ ولی مدت مدیدی است که در سرزمین ما ناشناخته مانده، در حالی که در کشورهای همجوار سال‌ها است که ازاین ساز استفاده شده‌است. کمابیش از نیم قرن پیش تاکنون، موسیقی‌دانان ایرانی به اجرای این ساز روی آورده‌اند.
سرور اچ پی مدل DL560 G10
آشنایی با ساز قانون